Vwo 5 boek 4, Turks fruit

Samenvatting
Het verhaal begint als de hoofdpersoon op bed ligt en terugdenkt aan zijn tijd met Olga. Hij heeft haar voor het eerst ontmoet toen hij stond te liften en Olga hem oppikte, waarna de ontmoeting leidde tot een vrijpartij en vervolgens tot een auto-ongeluk. Twee maanden later hebben de twee elkaar weer ontmoet, waarna ze besluiten om te gaan samenwonen en vervolgens te trouwen. De hoofdpersoon blikt terug op de hoogtepunten uit hun relatie en beschrijft verschillende gebeurtenissen uit Olga's jeugd die ze hem verteld heeft. Olga's vader is een wat tragikomische man, die door de hoofdpersoon wel aardig wordt gevonden. De moeder van Olga kan hij daarentegen niet uitstaan: zij is een vrouw met een diepe afkeer van kinderen, die bovendien vreemdgaat, maar zich thuis voordoet als de goede echtgenote. Ook heeft ze een borstamputatie ondergaan en nu houdt ze Olga in feite af van een zwangerschap door haar te vertellen dat ze als baby haar moeders borst heeft leeggezogen. Olga's vader overlijdt doordat zijn vrouw hem te vet eten heeft gegeven terwijl hij eigenlijk juist op dieet was. De hoofdpersoon ziet dit als moord. De hoofdpersoon vertelt verder over zijn seksuele relatie met Olga die heel belangrijk voor hem was, over de fijne vakantie op Ameland en de keren dat Olga voor hem model heeft gestaan. Geleidelijk wordt er naar een climax toegewerkt. Als Olga tijdens een diner zit te flirten met een zakenrelatie van haar ouders, komt het keerpunt in haar relatie met de hoofdpersoon. Hij slaat Olga, waarna zij hem verlaat en teruggaat naar haar moeder. Nadat Olga hem heeft verlaten, heeft de ik-figuur veel kortstondige relaties met andere vrouwen die hij steeds met Olga vergelijkt, maar niemand kan aan haar tippen. Hij vindt een manke vogel en neemt deze in huis voor acht maanden. Hij poept alles onder, maar daar lijkt hij geen moeite mee te hebben. Als de vogel later weer genezen en vrij is, is zijn huis onherroepelijk aan de stank van de uitwerpselen van de meeuw verbonden. Olga krijgt nog enkele nieuwe, kortstondige relaties vanuit haar werk. Ze verandert haar uiterlijk, blondeert haar haar en woont een aantal jaren in het buitenland. Ze reist veel en stuurt nog kaartjes en brieven. Soms komen de ik-figuur en Olga elkaar in de stad tegen en praten dan wat met elkaar, zonder eigenlijk iets wezenlijks te zeggen. Olga is ondertussen ook een keer zwanger geworden, maar moest vervolgens aan haar eierstokken worden geopereerd, waarna de relatie beëindigd werd. Olga krijgt last van erge hoofdpijn. Het blijkt dat ze een hersentumor heeft, die niet helemaal verwijderd kan worden. Door de vele bestralingen verliest zij haar haren en de ik-figuur koopt een pruik voor haar. Hij bezoekt haar elke dag in het ziekenhuis en ziet haar aftakelen. Ze durft niets meer te eten behalve Turks fruit, omdat ze denkt dat haar voortanden eruit zullen vallen als ze iets hards eet, net als toen ze klein was. De ik-figuur koopt dan op de markt Turks fruit voor haar. Ze sterft op een vroege voorjaarsavond. Ze wordt met haar pruik op gecremeerd.

Mening
Dit boek vond ik niet zo leuk om te lezen en dat heeft verschillende redenen. De eerste is dat het ontzettend grof is. Ik wist wel dat er veel seks in voor zou komen maar ik had niet gedacht dat het zo grof zou zijn. Ik kan heus wel ergens tegen, alleen dit taalgebruik vond ik een beetje ongemakkelijk om te lezen. Al op de eerste bladzijde dacht ik jeetje, waar ben ik aan begonnen. Het verhaal kende ik al een beetje. Het zou namelijk gaan over een kunstenaar die wordt verlaten door zijn grote liefde Olga, die uiteindelijk sterft aan kanker. Ik had dus verwacht hier over te lezen maar eigenlijk zat elk hoofdstuk vol met hoogtepunten uit hun relatie. Soms waren die verhalen wel leuk, maar dat ze nu een kat en dan weer tortelduiven of een boomkikker als huisdier hebben kan me niet zo veel schelen. Dat het grootste gedeelte van het boek daaruit bestond vond ik dus niet zo leuk. Ik vond het boek ook wel heel erg dramatisch en triest. De diepe haat van de hoofdpersoon voor Olga’s moeder en de liefde voor Olga zelf leken overdreven, net als de pijn die de hoofdpersoon voelde toen Olga bij hem weg was. Daardoor was het voor mij dus niet realistisch en van lezen over iemand die zo veel pijn ervaart word ik ook niet echt vrolijk. Dat je de naam van de hoofdpersoon niet weet vond ik niet zo erg. Sommige mensen storen zich daaraan maar nu kon ik  zelf bedenken wie hij was en dat vond ik wel grappig. Het boek was niet wat ik verwachtte en ik vond het voor het grootste gedeelte eigenlijk nergens over gaan, dus dat is wel jammer.

Argumentatie
Dit boek gaat over de relatie van een naamloze kunstenaar die de hoofdpersoon is en zijn uit Alkmaar afkomstige vrouw Olga. De hoofdpersoon vertelt over de invloed die Olga op hem heeft gehad toen zij hem verliet en toen ze stierf aan een hersentumor.
Ik zou dit boek niet aanraden aan klasgenoten. De eerste reden hiervoor is dat het boek heel anders is dan je verwacht, en dat is niet op een goede manier. Ik heb net kort verteld waar dit boek over gaat, dus je neemt aan dat je daarover gaat lezen maar dit is niet het geval. Eigenlijk bestaat het hele boek uit hoogtepunten uit hun relatie en op het eind gaat alles opeens heel snel. Bij hoogtepunten moet je bijvoorbeeld denken aan die keer dat de hoofdpersoon en Olga tortelduiven als huisdieren hadden, of toen ze probeerden een wezel te vangen. Hele hoofdstukken zijn gevuld met dat soort onzin, en pas in de laatste 4 hoofdstukken heeft Olga hem opeens verlaten en gaat ze dood. Tijdens het lezen heb je het gevoel dat het nergens over gaat, want wat maakt het nou uit wat voor huisdieren ze hebben? De titel wordt ook pas in het laatste hoofdstuk duidelijk. Terwijl je aan het lezen bent vraag je je constant af waarom het boek nou Turks Fruit heet en dan wordt er aan het einde pas even een kleine verwijzing naar gegeven. Waarom het boek dan zo heet is voor mij nog steeds een raadsel. Je kunt net zo goed meteen naar de laatste paar hoofdstukken gaan, want in de andere hoofdstukken staat toch niks belangrijks.
Daarnaast wordt het allemaal heel zwaar verteld door de hoofdpersoon. Als Olga hem verlaat gaat de hoofdpersoon bijna dood van zijn verdriet, dus dat is niet echt lekker om te lezen. Je wordt zo meegesleept door die pijn dat je er zelf ook helemaal triest van wordt. Zinnen als “Ik zie mezelf in al mijn zieligheid” en “Verdomme, ik moet bekennen, ik sta nu echt te grienen” op bladzijde 57 maken het dramatisch en bijna overdreven. Als je even niet lekker in je vel zit, kan je dit niet gaan lezen want voor je het weet zit je mee te grienen.
Ook de haat voor de moeder van Olga is overdreven. Op bladzijde 58 staat: “Ik zie dat stinkend gemene wijf verkleed als oud vrouwtje, en in mijn wraak had ik bijna geschreven, daar hoeft ze zich niet voor te verkleden”, en dat is ook weer zo zwaar. Prima als je iemand niet mag, maar als je zo praat over je schoonmoeder moet je haar wel oprecht haten. Wat ik me dan afvraag is: waar is je menselijkheid? Onvoorstelbaar dat je zo over iemand kan praten, waardoor het ook weer zo overdreven lijkt. Uit dat voorbeeld blijkt ook wel hoe grof het geschreven is. Het taalgebruik van de schrijver is erg plat. Over seks wordt ook zonder schaamte geschreven, en daar is op zich niks mis mee als het niet zo grof was. Zinnen als: “Schijt! Godverdomme, schijt! Ik lik de schijt van je reet!” zijn heftige zinnen. Er worden veel woorden gebruikt waar je toch wel even van opkijkt. Door dit taalgebruik is er weinig respect voor de vrouw en dat kan natuurlijk, maar het had over het algemeen wel wat netter gekund.
Als je benieuwd bent naar een verhaal over verloren liefde en hoe het is om met kanker te leven hoef je het boek niet te lezen. Je kunt dan beter op zoek gaan naar een boek dat niet vol staat met bijzaken, dan hoef je ook dat zware taalgebruik dat zo grof is ook niet te ervaren.